Jestem ojcem. Mam dwóch synów, jednego w wieku szkolnym, drugiego w przedszkolu. Obaj są pełni energii, radośni i niesamowicie ciekawscy. Odkrywają i poznają świat każdego dnia, na placu zabaw, spacerze po parku, w zabawie z kolegami. Starszy z braci zadaje też coraz więcej pytań o to, co widzi, słyszy, co go otacza. Takie są dzieci i tego właśnie trzeba się po nich spodziewać.
Jako rodzic staję przed niezwykle trudnym zadaniem wytłumaczenia dziecku świata. Chcę, żeby moi synowie wyrośli na wspaniałych mężczyzn, silnych, zdecydowanych, pewnych siebie. Żeby mieli osobowość, własne zdanie i poglądy, których będą umieli bronić. Jednocześnie wiem, że muszą żyć w świecie, który indywidualności nie potrzebuje, świecie, który nastawiony jest na to, by jednostki wtłoczyć w sztywne ramy, niepozostawiające miejsca na własną osobowość i poglądy.
Jak przygotować dzieci do życia w dzisiejszym świecie? Skąd brać siłę i mądrość, żeby pomóc dzieciom zachować radość i indywidualność? Jak pomóc im stać się mądrymi dorosłymi? To pytania, które zadaje sobie chyba każdy rodzic.
Rodzicom wierzącym, chrześcijanom, jest jeszcze trudniej. Świat nie rozumie, nie podziela naszych wartości. Zmierza w kierunku, w którym nam, jako chrześcijanom, absolutnie nie po drodze. Brak poszanowania dla tradycji, także dla tradycyjnych wartości, dla rodziny, dla ról mężczyzny i kobiety jest trudny do zrozumienia i niemożliwy do zaakceptowania. Brak szacunku dla człowieka, dla życia, brak zasad, uczciwości i sprawiedliwości, brak miłości to tylko niektóre z grzechów głównych świata. Grzechów, z których rodzą się kolejne i kolejne, sprawiając, że wychowanie dzieci w wartościach chrześcijańskich staje się takie trudne.
Bardzo często zadaję sobie pytanie, czy wychowanie dziecka w tym świecie jest w ogóle możliwe.
Święte rodzicielstwo nie daje odpowiedzi na powyższe pytania. Nie daje, ponieważ nie stawia takich pytań. Zamiast tego przywraca odpowiednią perspektywę na rodzicielstwo, zmieniając nasz punkt widzenia o sto osiemdziesiąt stopni.
Najważniejszą myślą, która pozostanie mi w głowie po lekturze Święte rodzicielstwa jest ta, że dzieci są darem, który jako rodzice otrzymujemy od Boga. Niby taka prosta myśl, niby taka oczywista a tak łatwo o tym zapomnieć. Tak łatwo stracić z oczu tę oczywistą prawdę w dzisiejszym świecie, pełnym niedopowiedzeń i przeinaczeń. A ta prosta prawda sprawia, że wszystkie lęki i wątpliwości znikają jak cienie w jasnym świetle.
Cały lęk związany z wychowywaniem dzieci w otaczającym nas świecie, niepewność i obawy są nieistotne. Bóg obdarzył nas darem i tego daru nic nie jest w stanie zniszczyć ani zepsuć. Bycie rodzicem to powołanie, które otrzymaliśmy od Ojca. Wypełnianie tego powołania jest drogą do siły i mądrości potrzebnej do tego, by wychować dzieci zgodnie z Jego planem.
Święte rodzicielstwo nie daje porad dotyczących wychowania dzieci, nie podpowiada rozwiązań dotyczących wychowania. Opowiada o tym, jak dzieci zmieniają nas, rozwijając nas duchowo i zbliżając do Boga. W relacji z naszymi dziećmi wzrastamy duchowo i pogłębiamy relację z Bogiem. Dzięki rodzicielstwu lepiej rozumiemy Jego miłość do nas i świata.
Polecam.
Wydawnictwo: Aetos, Data wydania: 2014
Autor: Michał Wrzodak
